ایستگاه تحقیقات دامپروری زهک

ایستگاه تحقیقات دامپروری سیستان، تحت عنوان مرکز بهگزینی گاو سیستانی فعالیت خود را در سال 1367 با گله ای حدود 86 راس آغاز و تا اردیبهشت 1374 زیر نظر معاونت امور دام جهاد سازندگی استان به فعالیت خود ادامه داد و از آن تاریخ به بعد به مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان واگذار و با عنوان ایستگاه تحقیقات دامپروری سیستان فعالیتهای تحقیقاتی خود را در این زمینه آغاز کرد. پس از ادغام مراکز تحقیقات وزارت جهاد کشاورزی و جهاد سازندگی در سال 1383، این ایستگاه زیر نظر مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان به فعالیت خود ادامه میدهد. هدف عمده این ایستگاه فراهم نمودن بستر مناسب جهت حفظ و اصلاح نژاد گاو اصیل سیستانی و انجام تحقیقات مختلف به منظور افزایش عملکرد دام و نیز هسته تولید و تکثیر گاو سیستانی در منطقه میباشد.

توده گاو سیستانی از گاوهای کوهاندار (Boss Indicus) می باشد و آثار بدست آمده از حفاریها و اکتشافات باستان شناسی در شهر سوخته، دلایل محکمی بر حیات این دام از 2500 سال (ق.م) تاکنون در این منطقه ارائه می دهد.رنگ بیشتر دام ها در این توده، سیاه بوده اما رنگ های ابلق ، خاکستری و خرمایی نیز در میان آنها دیده می شوند. طبق بررسیهای صورت گرفته در ایستگاه، گاو سیستانی دارای توان پرواری بسیار خوبی است و افزایش وزن روزانه گوساله های پرواری آن 900 تا 1200 گرم در روز می باشد. علاوه بر توان تولید گوشت، در یک دوره شیر دهی 7 ماهه، استعداد تولید 1200 تا 1300 لیتر شیر با 6درصد چربی را در شرایط پرورش سنتی دارا می باشد. حداکثر وزن گاوهای نر وماده سیستانی در شرایط تغذیه خوب به ترتیب 950 و 550 کیلوگرم می رسد. متوسط راندمان لاشه گوساله های پرواری 60% ، متوسط درصد گوشت به لاشه 5/73% ، متوسط درصد چربی 5/11 ، متوسط درصد استخوان به لاشه 15 درصد می باشد. گاوهای سیستانی نسبت به شرایط سخت محیطی از جمله طوفان و گرمای شدید مقاوم بوده و همچنین، بطور طبیعی نسبت به اکثر بیماریها بخصوص بیماری بروسلوز و نیز تا حدود زیادی نسبت به بیماری سل از خود مقاومت نشان میدهند و بندرت به این بیماریها مبتلا می گردند. همچنین این گاوها بندرت دچار سخت زائی می­ شود.